- This topic has 0 replies, 1 voice, and was last updated 3 years, 5 months ago by
.
-
Posts
-
{:it}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}{:en}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}{:es}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}{:ro}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}{:pt}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}{:tr}
Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz
Kavramlar ve beceriler
• Duygu yönetimi.
• Benlik saygısı.
• Zaman yönetimi.Durum & Egzersiz
Adım Rosa, 40 yaşında bir kadınım ve 5 yıl önce yaşlılık demansı tanısı konduğundan beri annemle yaşıyorum. Önce oğlum ve kocamla başka bir evde yaşıyordur, tanı konduktan sonra birkaç aylığına annemin evine taşınmak zorunda kaldık, çünkü o evinden ayrılmak istemedi ve kendi kendine yetiyordu. Her konuda yardıma ihtiyacı olduğu için günlerimin çoğunu evinde geçirmem gerekti. Bu ailem için bir kırılma oldu ama uyum sağlamak zorunda kaldılar.
Bu durum bana yardım etmeye istekli bir aile üyem olmadığı gerçeğiyle daha da kötüleşiyor; herkes uzaklığı bir bahane olarak ele alıyor ve asla ziyarete gelmiyorlar. Benden başka kimsenin durumun ciddiyetini anlamadığı veya annemin durumu ile ilgilenmediği anlaşılıyor. Terk edilmiş hissediyorum ve her zaman yorgunum. Haftanın 7 günü, günün 24 saati ona bakıyorum. Annemi seviyorum ve onun için her şeyi yapmaya hazırım, ama birinin yardımına ihtiyacım var çünkü bu durumda bir çıkış yolu yokmuş gibi hissediyorum.
Kendimi yetersiz hissediyorum çünkü gün boyunca gerçekleştirmem gereken bütün aktiviteleri planladığım bir form hazırlamış olmama rağmen, istediğim şekilde ve zamanlarda asla tamamlayamıyorum. Bir süreliğine birkaç bakıcı da denedik, ama hiçbiri anneme bakmak için gerekli becerilere sahip değildi ve sonunda aramayı bıraktık. Bana öyle geliyor ki hiç kimse ona yardım edemez, hatta ben bile değil ve bu beni bunalmış hissettiriyor.İletişimde ortaya çıkmaya başlayan ilk sorunlardan anladığım artık onu anlayamıyorum ve tüm bağlılığıma rağmen, onun için yeterince şey yapamadığımı hissediyorum. Tüm bu yönlerden dolayı, sık sık kızgınım ve kendimi umutsuzluk ve suçluluk duygusuna bırakıyorum. Artık kendimi tanımıyorum, bu korkunç hastalığın keşfinden önce her zaman neşeli ve kaygısızdım. İşe yaramaz hissediyorum. Ben hiçbir şeye değmeyeceğimi düşünüyorum: Ona yardım edemezsem, ben onun kızıyım, onu iyi tanıyan, başka kim yapabilir?
Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zekâ becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Rosa’nın yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Bu hikaye sizde hangi duyguları uyandırdı?
• Hiç hikayedeki kadın gibi hissettiniz mi?
• Rosa ‘nın özsaygısının yüksek veya düşük olduğunu söyleyebilir misiniz?
• Modülde okuduklarınıza dayanarak, onun özgüvenini geliştirmek için Rosa’ya ne önerirsiniz?
• Rosa vaktini daha iyi yönetmek için ne yapabilir?{:}
- You must be logged in to reply to this topic.