Modül 5 – Örnek Olay – Kafeste

[admin]

{:it}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}{:en}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}{:es}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}{:ro}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}{:pt}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}{:tr}

Örnek olay incelemesini buradan indirebilirsiniz

Kavramlar ve beceriler
 Duygu yönetimi.
 Benlik saygısı, kendini kontrol etme ve kendine güvenme.

Durum & Egzersiz
Adım Mario, 50 yaşındayım, karım Paola’ya 2 yıl önce Amyotrofik Lateral Skleroz(ALS) teşhisi kondu. Kazayla keşfettik, başlangıçta krampları ve düşmeleri önemsemedik, ama sonra daha sık olmaya başladıklarında, bazı kontroller yaptırmaya karar verdik ve kaderimizi bu şekilde öğrendik. En başından beri, benim veya karımın hastalığı kabul etmesi kolay değildi ve hala başarılı olamadım. Oğullarımız için bile kolay değildi, ama onların hayatları, aileleri var ve bizim için feda edilmeleri doğru değil. Ben de evde karım ve annemle kaldım.
Annem ilk başta evde olduğu çok şanslıydım çünkü en azından ev işlerinde bana yardım ediyordu ve Paola’ya baktı. Ancak karımın hastalığının keşfedilmesinden bir yıl sonra annem aynı olmaya başladı, bazı şeyleri unutmaya başladı. İlk başta, yaşadığımız duruma, strese ve yorgunluğa bağlı olduğuna inanıyordum, ancak zamanla durumu kötüleşti, bu yüzden birkaç ay önce annem yaşlılık demansının başlamasıyla sonuçlanan testler yaptırdı. Benim için bu devenin sırtını kıran saman çöpüydü: Çaresiz hissediyorum ve ikisine de bakabileceğimi sanmıyorum.
Bütün bunlar yetmiyor gibi, işimi de kaybettim ve bu yüzden bana yardım etmesi için bir bakıcı tutmayı bile göze alamadım. Bu bana kaybettiğimi hissettiriyor, hiçbir şey için iyi değilim. Bana öyle geliyor ki hayatım bitti ve artık ne yapacağımı bilemiyorum: hissedebildiğim şeyler öfke, korku, umutsuzluk, üzüntü, istifa. Bu durum beni tamamen çökertiyor, tüm umutlarımı alıp götürüyor gibi hissediyorum. Bazen olabildiğince kaçmak ve her şeyi unutmak istiyorum, ama bunun mümkün olmadığını, bir kafeste olduğumu ve bana yardım edebilecek hiçbir şeyin ve kimsenin olmadığını biliyorum.

Etkinlik: Tartışma
Şimdi bu örnek olayı okuduğunuza göre, PeerCare aracılığıyla edindiğiniz duygusal zeka becerileri çerçevesinde neler olduğunu düşünmeye çalışın.
Mario’nun yerinde olduğunuzu hayal edin;
• Mario’nun yaşadığı gibi aynı durumda olsaydınız nasıl hissederdiniz?
• Neyin / nasıl yönetileceğini belirlemek için hangi teknikleri önerirsiniz?
• Mario’nun iyi derecede kendine saygı, kendine güven ve kendini kontrol etme düzeyi olduğunu düşünüyor musunuz?
• Mario durumunu iyileştirmek için ne yapmalı?

{:}

[Author]

Posts